Kilka razy już wspominałam o tym, że wśród chomików są dwa bardzo podobne gatunki. Mało tego – mogą one się między sobą krzyżować i dawać płodne (mniej lub bardziej) potomstwo.

Te dwa gatunki to: chomicznik dżungarski i chomicznik zabajkalski. Linki przeniosą do wpisów omawiających budowę każdego gatunku 🙂

W tym wpisie skupię się na cechach gatunkowych, które mogą nam posłużyć do rozróżnienia obu tych gatunków. Zaznaczę jednak, że nie ma ona zastosowania w przypadku mieszańców. W zależności od osobnika i jego pochodzenia (tj. przodków, których nie znamy nie mając zwierzęcia z hodowli) będą one mieć cechy „uśrednione” lub w tzw. typie dżungarka/Campbelli. Hybrydami zajmę się w następnym wpisie chomiczym 🙂

Cecha	Chomicznik dżungarski (Phodopus sungorus)	Chomicznik zabajkalski (Phodopus campbelli)
Kształt ciała	Owalny, brak widocznej tali oraz szerokość barków i miednicy jest zbliżona	„Jajowaty” z wyraźną talią oraz delikatnie szerszymi barkami
Kształt głowy	Szeroka i okrągła	Szeroka i trójkątna (linia: ucho-oko-nos)
Nos	Niewielki o „rzymskim” profilu	Wyraźnie zaznaczony o prostym profilu
Oczy	Okrągłe i osadzone bardziej na bokach głowy (większe pole wiedzenia)	Owalne i osadzone bliżej siebie (frontalne pole widzenia)
Możliwe kolory oczu	Czarne	Osiem odcieni (od żywo różowych do czarnych)
Uszy	Małe i składające się z charakterystyczną fałdką	Średniej wielkości i bez fałdki, małżowina jednolicie zaokrąglona
Łapki	Krótkie i gęsto owłosione oraz niezbyt widoczne gdy zwierze stoi nieruchomo	Krótkie i owłosione oraz niezbyt widoczne gdy zwierze stoi nieruchomo
Ogon	Krótki, okrągły oraz nisko osadzony	Dłuższy, widoczny i wyżej osadzony
Linia grzbietowa	Gruba, wyraźnie szersza na czole i karku	Cieńsza, minimalnie szersza na czole i karku
Linia boczna	Wyraźnie zarysowane 3 łuki bez koloru pośredniego	Granica łuków rozmyta z kolorem pośrednim (mniejszy kontrast kolorów)
Umaszczenie agouti	Szaro-niebieskie z domieszka brązu, gruba linia grzbietowa i wyraźny kontrast łuków bocznych	Szaro-brązowa z cienką linią grzbietową oraz gradientowym przejściem kolorów na łukach bocznych
Ilość mutacji kolorystycznych	Bardzo ograniczona	Duża różnorodność
Futro	Krótkie i gęste	Nieco dłuższe i rzadsze
Zachowanie obronne	Pozycja defensywna z charakterystycznym dźwiękiem – „krzykiem”. Jedynie w ostateczności broni się aktywnie (tj. gryzie).	Pozycja defensywna raczej bez „skrzeczenia”, jednak dużo skłonniejsze do aktywnej obrony (tj. gryzienia).
Zapach	Słodki i wyczuwalny (ale nie mocny)	Bardzo delikatny, niemal niewyczuwalny
Temperament	Silnie terytorialne samotniki	Terytorialne, jednak niekiedy żyjące w grupach (w warunkach domowych samotniczy).
Występowanie	Stepy i syberyjska tundra	Stepy i półpustynie
Sezonowa zmiana okrywy	Przebarwia się zimą – „bieleje”	Nie zmienia ubarwienia
Zdrowie	Mają skłonność do cukrzycy	Duża skłonność do cukrzycy

Dopełniając informacje z tabeli:

• Zachowanie obronne jest zawsze cechą osobniczą (i zależy od charakteru), jednak hodowcy mający porównanie między tymi dwoma gatunkami wskazują tutaj pewne prawidłowości.
• Linia grzbietowa i łuki boczne dotyczą umaszczeń z grupy agouti. Umaszczenia self („jednokolorowe”) nie posiadają dzikich znaczeń.
• Najłatwiejszymi wyznacznikami jest kształt ciała i głowy oraz umaszczenie. Kolor futra jest bardzo związany z warunkami w jakich te gatunki się wykształciły – różnica między tundrą i półpustynią jest znaczna.

A teraz kilka zdjęć żebyście poćwiczyli oko – jeśli cokolwiek jest niejasne lub macie jakieś wątpliwości to dajcie znać w komentarzu 🙂